'Wij zijn de benchmark als het gaat om slim organiseren'

Hoe kun je als bedrijf richting relaties en medewerkers inhaken op de aanstaande Olympische Spelen? 

We melden ons met die vraag bij de chef de mission die namens NOC*NSF leidinggeeft aan TeamNL, de Nederlandse deelnemers aan de Olympische Zomerspelen die op 26 juli van start gaan in Parijs. Na 32e Olympiade in Tokyo is drievoudig olympisch zwemkampioen Pieter van den Hoogenband voor de tweede maal gevraagd deze rol op zich te nemen. 

Nederlandse invasie

“Laat ik beginnen met te zeggen dat de komende Spelen een verademing zullen zijn na Tokyo waar door de omstandigheden helemaal geen support bij aanwezig kon zijn. Nu wordt al gesproken van een Nederlandse invasie. We staan in de top vijf van landen als het gaat om ticketverkoop. Daar word ik heel blij van, want uiteindelijk maken de mensen het feestje.”

Die populariteit bij Nederlanders is niet vreemd gezien de status van Nederland als topsportland, stelt hij. “Wij zijn de benchmark als het gaat om slim organiseren binnen de sport. De zevende plaats in het medailleklassement van de vorige Olympische Spelen is heel bijzonder, zeker als je het afzet tegen het inwoneraantal en te besteden budget.”

“Het buitenland is jaloers op ons verenigingsleven. Het is een unieke kweekvijver waar kinderen zich mogen ontwikkelen en een sport kunnen uitproberen. De sporters die zich kwalificeren voor de Olympische Spelen zijn ooit bij een vereniging begonnen en vertegenwoordigen ons systeem.”

Visie op vitaliteit

De aanstaande Olympiade gebruiken om het belang van bewegen binnen een bedrijf of naar buiten toe te promoten vindt Van den Hoogenband een prima idee. 

“Medewerkers zijn je kapitaal als bedrijf. En je wil ook dat ze ’s avonds er fijn voor hun kinderen kunnen zijn.” 

“Er is genoeg wetenschappelijk onderzoek dat wijst op het belang van een fijne manier van bewegen, voeding en stressreductie op het welbevinden en presteren van mensen. Voor een bedrijf is het daarom belangrijk om ook een visie te hebben op vitaliteit of het nu om het nemen van de trap gaat of een schaal met appels op de balie. Het gaat om een cultuur creëren waar iedereen op zijn eigen niveau kan meedoen, het leuk vindt en begrijpt waarom ze het doen.”

Hij benadrukt om bij het organiseren van sportmogelijkheden of sportieve activiteiten mensen niet te forceren om aan iets mee te doen wat ze niet willen, maar te kijken naar de voorkeuren en mogelijkheden.

De thematiek van Olympisch-gerelateerde initiatieven of nog beter een continu ‘topsportbeleid’ vanuit het bedrijf zijn eenvoudig op te hangen aan de drie kernpunten die ook de basis vormen voor olympisch succes, vertelt Van den Hoogenband.

“Het gaat om excelleren, samenwerken en wederzijds respect. Je gaat voor een bepaalde, optimale prestatie, daarvoor heb je elkaar nodig en dat kan alleen door op een waardige manier met elkaar om te gaan. Dat zijn ook zaken die je op de werkvloer wil hebben.”

“Je hebt coaches, tegenstanders en collega’s nodig om de beste versie van jezelf te worden. De kracht van samenwerken in combinatie met de eerlijke strijd, dat moet een belangrijkste bron van inspiratie zijn.”

Win or learn

“Ik beoefende een individuele sport, was 18 jaar en werd tweemaal vierde tijdens de Olympische Spelen van 1996 in Atlanta. Dat was voor mij de bevestiging dat ik aansluiting kreeg bij de wereldtop. Maar bovenal waren die Spelen voor mij een snoepwinkel met waardevolle inzichten. ‘Win or learn’ was het motto van mijn toenmalige coach. Dus ik ging naar kijken naar hockeyen, roeien, basketball – met het dreamteam -, en Michael Johnson die een wereldrecord liep op de 200 meter.”

“In Australië hadden ze indertijd al het Australian Institute of Sports in Canberra waar – door verschillende sporten bij elkaar te brengen – een natuurlijke kruisbestuiving ontstond tussen al die disciplines. Dat heb ik, en ook mensen als Mark Huizinga, Ankie van Grunsven en Leontien van Moorsel, zelf georganiseerd door een eigen team van experts samen te stellen. Dat was in de jaren negentig nog echt pionieren, maar kijk hoeveel Nederlandse sporters in die tijd internationaal succesvol zijn geworden. Inmiddels zijn er hiervoor programma’s beschikbaar, waar sporters zo in kunnen stappen.”

“Kijk naar de reizen die de sporters afleggen”, vult Van de Hoogenband erbij aan. “De huidige generatie is geraakt door sporters uit het verleden en zetten zo de keten voort. Zo komen er steeds weer nieuwe sporters op, zoals Femke Bol. Ik ben dan trots en dankbaar dat die van ons is. ”

Zaken verbinden

De chef de mission adviseert ook om vooral Olympiërs en oud-Olympiërs in de livecommunicatie-activiteiten te betrekken. Of je nu als bedrijf een link hebt naar een bepaalde sport of omdat zo’n sporter uit hetzelfde dorp komt. Een dergelijke samenwerking biedt voor beide partijen voordelen, stelt Van den Hoogenband.

“Als ik een oproep kan doen richting ondernemers en bedrijven, dan is het ‘ga de samenwerking aan met sporters en clubs’. En dat gaat niet altijd over sponsoring en keiharde cash, soms gaat het om sportschoenen of -voeding. Kijk naar aanstormend talent en bedenk hoe je met elkaar kunt optrekken. Dat gun ik die generatie ook.”

“Wat veel sporters ontbeert is een veilig netwerk en een vangnet. Zij zijn helemaal gefocust op het leveren van prestaties en leggen daar heel hun ziel en zaligheid in. Er blijft dan geen energie meer over voor een maatschappelijke loopbaan. Je kunt ze omarmen en helpen een netwerk op te bouwen. Of dat ze kunnen aankloppen voor advies en assessment.”

“Qua doorzettingsvermogen, discipline en team-effort zit het meestal wel goed bij die sporters. Alleen andere aspecten ontbreken. Het voordeel is dat de bereidheid en leergierigheid bij hen al aanwezig is.”

“Zo creëer je samen kansen voor de sportwereld en het bedrijfsleven.”

‘Op een andere manier naar organiseren kijken’

Het door Pieter van den Hoogenband bejubelde verenigingsleven staat onder druk. Abonnementen op sportscholen, deelname aan prestatielopen/tochten en ongeorganiseerd sporten zijn een steeds populairder alternatief. Is dit een bedreiging voor de Nederlandse topsportcultuur?

Van den Hoogenband: “Het is aan de sportbonden om met een aantal wijze mensen hierover na te denken; om op een andere manier naar organiseren te kijken. Je hoeft geen lidmaatschap te hebben. Als mensen maar in beweging komen.”

“Het is ook belangrijk om nieuwe sporten en nieuwe inzichten te omarmen. Mijn kinderen verrijken me met nieuwe inzichten. Natuurlijk is het aan mij om af en toe te corrigeren en te leiden. Maar zij komen met nieuwe informatie en combinaties.”

“Ik kan me nog herinneren dat ik aan Jacques Rogge, de toenmalig baas van het IOC, vroeg waarom hij zolang bij de Europese Jeugd Olympische Spelen in Utrecht was. Om connectie te houden met de jeugd, zei hij. Om te zien wat die jonge mensen beweegt en hoe zij dingen ervaren.”

“Het is goed dat er nieuwe sporten worden toegevoegd aan de Spelen, zoals breakdance dit jaar in Parijs. En bijvoorbeeld BMX, wat inmiddels een vaste positie heeft gekregen.”

“We moeten waakzaam zijn voor wat de nieuwe generatie beweegt. Het gaat om de passie voor een bepaalde sport en de intensiteit waarmee iemand die wil beoefenen.”

“Je moet je als topsporter na je carrière jezelf opnieuw uitvinden.

Ik ben in 2008 met de zwemsport gestopt en had alleen drie blokken Geneeskunde-studie op zak. 

Ik begon mezelf te leren speechen. Zo vertelde ik een verhaal tijdens de Week van de Ondernemer. Ik heb in die jaren de taal van de ondernemer leren spreken.

Er ligt ook een duidelijke link tussen sportmensen en ondernemers. Je neemt allebei de regie van je eigen presteren. Ondernemers hebben ook een enorme innovatiekracht. Ze voelen het direct in hun portemonnee als het mis gaat. Net als bij sporters waar elk detail het verschil kan zijn tussen winst en verlies.

Zo heb ik zelf geleerd om van hard trainen naar slim trainen over te schakelen. Daar heb je andere mensen voor nodig om je daarbij te helpen. Zo leerde ik de kracht van samenwerking. Elke topprestatie is een teamprestatie.”